“Jedan od najtežih zločina nad Srbima na području opštine Sisak u ratu devedesetih prošlog veka desio se 22. avgusta 1991. godine, u ranim jutarnjim časovima, kada su pripadnici MUP-a i ZNG-a, ničim izazvani, u transporterima sa oznakama JNA “protutnjali“ kroz srpska sela: Blinjski Kut, Kinjačka, Brđane, Čakale, Blinjska Greda, Bestrma i Trnjani, nasumice pucajući na lokalno stanovništvo, kojom prilikom su ubili 15 civila, prosečne starosti 48 godina, i više desetina ranili”, podseća Dokumentaciono informacioni centar Veritas.
Kako je navedeno u saopštenju, najmlađa među ubijenima je Željka Boinović (23), po zanimanju tekstilna radnica, koja je upucana kroz prozor u sobi u Trnjanima u kući njenog dede Miloša Vraneševića. Svi ubijeni, osim Željke, bili su oženjeni. Iza njih je ostalo 32 dece, 18 sinova i 14 kćeri.
Veritas napominje da su pripadnike MUP-a i ZNG-a, u njihovom krvavom pohodu na srpska sela, zaustavili meštani sela Brđani, koji su se, čuvši pucnjavu kroz druga sela, na brzinu organizovali i postavili uspešnu zasedu.
“Posle ovog događaja Srbi iz capraških srpskih sela više nisu odlazili na posao u Sisak, već su organizovali odbranu svojih sela i kuća, a uskoro su formirali i opštinu koju su nazvali Caprag, po području na kome se nalaze pomenuta sela, sa sedištem u Gradusi, koja je bila u sastavu RSK”, podseća Veritas.
Ističu da do sada niko nije krivično odgovarao za zločin u capraškim selima.
“Krivičnu prijavu, podnesenu od strane porodica ubijenih protiv četvorice ‘zengovaca’ zbog krivičnog dela ratnog zločina protiv civilnog stanovništva, odbacilo je u septembru 2006. godine Županijsko državno tužilaštvo u Sisku uz obrazloženje ‘da su njihovi rođaci ubijeni u oružanom sukobu između paravojnih grupa tzv. SAO Krajine i Hrvatske vojske ili su kolateralna šteta tog oružanog sukoba’”, navodi Veritas.
Tužbe za nadoknadu štete porodica ubijenih Srba hrvatski sudovi su odbili zbog zastare i nedostatka dokaza o učestvovanju pripadnika HV-a u štetnom događaju, s tim da su porodice državi dužne da nadoknade parnične troškove koji se kreću i do više hiljada evra, podseća se u saopštenju.
“Neki od tih postupaka, dospeli su i pred Evropski sud za ljudska prava u Strazburu, ali ih je sud odbacio zbog proteka roka od 6 meseci između “poslednje istražne radnje ili njihovog saznanja o neefikasnosti istrage na nacionalnom nivou” i podnošenja zahteva tom sudu”, navedeno je u saopštenju Dokumentarno informacionog centra Veritas.
Prema Veritasovim podacima, u Sisku i okolnim mestima, u leto i jesen 1991. godine, likvidirano je najmanje 118 lica srpske nacionalnosti, od čega 97 civila, od kojih je 11 žena. Od ukupnog broja likvidiranih tek ih je 40 sahranjeno, a za posmrtnim ostacima ostalih i dalje se traga.